Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2007
Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007
Πελασγοί οι πρόγονοι των Ιώνων : Burray-Bouraioi
Από την εποχή του Πανός και τα πυκνά δάση του Μαινάλου όρους, μέχρι την αποκορύφωση της ελληνικής σκέψης το Δωδεκάθεο και τις χιονοσκεπείς κορυφές του Ολύμπου, πέρασαν αρκετές χιλιάδες χρόνια.
Είχαν προηγηθεί ο Ερμής, ο Προμηθέας, ο Ορφέας και άλλοι τρανοί φίλοι των ανθρώπων που με τις γνώσεις τους βοήθησαν την ανθρωπότητα να βγει από τα σκοτάδια της άγνοιας και του σκότους.
Όταν η εγγονή του Ωκεανού Ιώ προσέρχεται στον αλυσσοδεμένο από τον Δία στον Καύκασο Προμηθέα, μένει άναυδη μπροστά στο θέαμα που αντικρύζει και αναφωνεί:
'' Ω συ ευεργέτη των ανθρώπων που φάνηκε ποτέ
Δύσμοιρε Προμηθέα, γιατί έτσι να πάσχεις;''
Η απάντηση του Προμηθέα έχει όπως πάντα προηγηθεί και κατακεραυνώνει τον μεγάλο Δία:
'' Και να τα λέω πονώ και να σωπαίνω
Πλάλι πονώ και μαύρα από παντού.
Σαν άρχισαν λοιπόν το μάλλωμα οι θεοί
κι η έχθρα ανάμεσά τους ξέσπασε, τον Κρόνο
να εκθρονίσουν άλλοι γύρευαν, ο Δίας
να βασιλεύσει, κι άλλοι αντίθετα, ποτέ
να μη εξουσιάσει στους θεούς ο Δίας ζητούσαν,
Το καλύτερο τότε ποθώντας οι Τιτάνες
Δεν μπόρεσα, τέκνα του Ουρανού και Γης,
να πείσω, με υπεροψία πο΄λλή τους ήπιους
καταφρονώντας τρόπους νόμισαν
πως άκοπα θα κυριαρχίσουν με τη βία.
Μα εμένα η μάνα Θέμιδα και Γη,
με τα πολλά τα ονόματα, τη μια μορφή,
για τα μελλούμενα συχνά μου είχε μιλήσει,
πως τίποτε με βία ή δύναμη δεν θα συμβεί,
και πως με δόλο, όσοι μπορέσουν, θα νικήσουν.
Και ενώ τους τα έλεγα αυτά καθερά,
δεν γύρισαν ούτε καν να με κοιτάξουν.
Καλύτερο λοιπόν τότε μου φάνηκε να πάρω
την μητέρα μου και να σταθώ στο πλαϊ
του Δία, πρόθυμος σε αυτό που επιθυμούσε (Εκόνθ΄ 'εκοντι Ζηνί συμπαραστατείν''
Και η κρύπτη του Ταρτάρου η βαθυσκότεινη
από δικιά μου συμβουλή τον Κρόνο τον πανάρχαιο
μαζί με τους συμμάχους του σκεπάζει.
Τέτοια από εμένα ο των θεών κύριος εγνώρισε.
Και ιδού με τι ανταμοιβές με ξεπληρώνει.
Μα είναι αρρώστια ανίατη των τυράννων,
εμπιστοσύνη σε φίλους να μην έχουν.
Και όσο για αυτό που με ρωτάτε,
για ποια αιτία με βασανίζει, να σας πω.
Στον πατρικό θρόνο ευθύς μόλις ανέβηκε,
προνόμια να ορίζει στον καθένα από τους θεούς
άρχισε μοιράζοντας με τάξη στην αρχή,
μα για τους δύστυχους θνητούς έγνοια καμιά,
δεν είχε, αλλά αφανίζοντας όλο το γένος, άλλο,
νέο να σπείρει σκόπευε.
Κανείς δεν αντιδρούσε σε όλα αυτά, μονάχα εγώ.
Εγώ μόνο πήρα την τόλμη και τους γλύτωσα
να μην πάνε στον Άδη αφανισμένοι.
Για τούτο με τα πάθη αυτά καταπονιέμαι,
αβάσταχτα να τα υπομένω και οικτρά να τα βλέπεις.
Στον οίκτο μου για τους θνητούς κανέναν οίκτο
δεν βρήκα, μα με έχουν έτσι αλύπητα θρονιάσει,
θέαμα ελεεινό, ντροπή του Δία.''
** Μετάφραση από το αρχαίο κείμενο Βασίλης Μπούρας.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Είχαν προηγηθεί ο Ερμής, ο Προμηθέας, ο Ορφέας και άλλοι τρανοί φίλοι των ανθρώπων που με τις γνώσεις τους βοήθησαν την ανθρωπότητα να βγει από τα σκοτάδια της άγνοιας και του σκότους.
Όταν η εγγονή του Ωκεανού Ιώ προσέρχεται στον αλυσσοδεμένο από τον Δία στον Καύκασο Προμηθέα, μένει άναυδη μπροστά στο θέαμα που αντικρύζει και αναφωνεί:
'' Ω συ ευεργέτη των ανθρώπων που φάνηκε ποτέ
Δύσμοιρε Προμηθέα, γιατί έτσι να πάσχεις;''
Η απάντηση του Προμηθέα έχει όπως πάντα προηγηθεί και κατακεραυνώνει τον μεγάλο Δία:
'' Και να τα λέω πονώ και να σωπαίνω
Πλάλι πονώ και μαύρα από παντού.
Σαν άρχισαν λοιπόν το μάλλωμα οι θεοί
κι η έχθρα ανάμεσά τους ξέσπασε, τον Κρόνο
να εκθρονίσουν άλλοι γύρευαν, ο Δίας
να βασιλεύσει, κι άλλοι αντίθετα, ποτέ
να μη εξουσιάσει στους θεούς ο Δίας ζητούσαν,
Το καλύτερο τότε ποθώντας οι Τιτάνες
Δεν μπόρεσα, τέκνα του Ουρανού και Γης,
να πείσω, με υπεροψία πο΄λλή τους ήπιους
καταφρονώντας τρόπους νόμισαν
πως άκοπα θα κυριαρχίσουν με τη βία.
Μα εμένα η μάνα Θέμιδα και Γη,
με τα πολλά τα ονόματα, τη μια μορφή,
για τα μελλούμενα συχνά μου είχε μιλήσει,
πως τίποτε με βία ή δύναμη δεν θα συμβεί,
και πως με δόλο, όσοι μπορέσουν, θα νικήσουν.
Και ενώ τους τα έλεγα αυτά καθερά,
δεν γύρισαν ούτε καν να με κοιτάξουν.
Καλύτερο λοιπόν τότε μου φάνηκε να πάρω
την μητέρα μου και να σταθώ στο πλαϊ
του Δία, πρόθυμος σε αυτό που επιθυμούσε (Εκόνθ΄ 'εκοντι Ζηνί συμπαραστατείν''
Και η κρύπτη του Ταρτάρου η βαθυσκότεινη
από δικιά μου συμβουλή τον Κρόνο τον πανάρχαιο
μαζί με τους συμμάχους του σκεπάζει.
Τέτοια από εμένα ο των θεών κύριος εγνώρισε.
Και ιδού με τι ανταμοιβές με ξεπληρώνει.
Μα είναι αρρώστια ανίατη των τυράννων,
εμπιστοσύνη σε φίλους να μην έχουν.
Και όσο για αυτό που με ρωτάτε,
για ποια αιτία με βασανίζει, να σας πω.
Στον πατρικό θρόνο ευθύς μόλις ανέβηκε,
προνόμια να ορίζει στον καθένα από τους θεούς
άρχισε μοιράζοντας με τάξη στην αρχή,
μα για τους δύστυχους θνητούς έγνοια καμιά,
δεν είχε, αλλά αφανίζοντας όλο το γένος, άλλο,
νέο να σπείρει σκόπευε.
Κανείς δεν αντιδρούσε σε όλα αυτά, μονάχα εγώ.
Εγώ μόνο πήρα την τόλμη και τους γλύτωσα
να μην πάνε στον Άδη αφανισμένοι.
Για τούτο με τα πάθη αυτά καταπονιέμαι,
αβάσταχτα να τα υπομένω και οικτρά να τα βλέπεις.
Στον οίκτο μου για τους θνητούς κανέναν οίκτο
δεν βρήκα, μα με έχουν έτσι αλύπητα θρονιάσει,
θέαμα ελεεινό, ντροπή του Δία.''
** Μετάφραση από το αρχαίο κείμενο Βασίλης Μπούρας.
-----------------------------------------------------------------------------------------
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
